De American Staffordshire Terriër, kortweg Amstaff, is een lieve hond, die van nature heel vriendelijk is naar mensen en een grote tolerantie heeft naar vooral kinderen. Daar wordt dit ras ook al hele lange tijd op gefokt. De Amstaff is genetisch hetzelfde als de Pit Bull. Het verschil is dat de Amstaff in 1936 als ras erkend is, en dat de afstamming daarom beter gecontroleerd is. Verder is de Amstaff als ras nooit gefokt om te vechten. De selectie was gericht op behoud van de eigenschappen om een goede betrouwbare familie, werk en show hond te krijgen. De Amstaff alleen maar af te schilderen als een vechthond gaat voorbij aan het feit dat het ras al meer jaren niet gevochten heeft dan de mens, en zeker heel wat meer generaties.
De Amstaff is niet gauw bang, en kan wel tegen een stootje. Juist dit is de reden dat de hond zo stabiel is, want angst is de voornaamste drijfveer voor honden om te bijten.
Een Amstaff kan moeite hebben met andere honden. Daar moet bij aangetekend worden dat een Amstaff op sommige honden zoveel indruk lijkt te maken dat ze zich agressief opstellen, zonder daarvoor door hun eigen baas gecontroleerd te worden (hij doet nooit wat). Of sommige met name kleinere rassen zonder opvoeding als woeste wespen los lopen en de confrontatie zoeken met alles en iedereen. Een correctie van een grote hond op een kleine hond die daar ook nog verkeerd op reageert kan erg vervelend zijn. Maar als u 1,65 m was en 60 kg dan ging u toch ook Mike Tyson niet in zijn gezicht staan uitschelden? Maar wij hebben ook 150 Amstaff bijeen gehad in een kleine sportzaal voor een show, en dat verloopt volkomen relaxed. Overigens is een aanval op een hond (of schaap) nog altijd iets heel anders dan op een kind.
Waarom is het ras dan zo slecht in het nieuws?
De honden die het nieuws halen zijn meestal geen American Staffordshire Terriërs. Ik wil geen oordeel vellen over stamboomloze honden, maar als een hond geen stamboom heeft weet men niet wat er achter zit, en is het volgens de definitie geen Amstaff. Kruisingen kunnen fantastische honden opleveren, maar kunnen ook een verandering in het karakter, en dus de stabiliteit, van de hond meebrengen. Een Amstaff kruizen met een ras dat gefokt wordt om een lagere bijtdrempel te hebben kan een karakter geven dat niet typisch is voor een Amstaff, aan een hond die er misschien enigszins uitziet als een Amstaff. Maar soms zit er in de achtergrond van die hond helemaal geen Amstaff, en lijken ze er toch op. Die ‘moordende Amstaff’ kan dan net zo goed een kruising zijn tussen een Jack Russel en een Mastiff (puur ter illustratie). Kortom, als het geen Amstaff is, noem het dan ook geen Amstaff.
Veel belangrijker is echter de eigenaar aan de andere kant van de lijn. Iedere hond heeft een verantwoordelijke eigenaar nodig. En niet alleen grote honden, ook kleine honden, want als een klein meisje met een slecht opgevoed klein ras het territorium van een grote hond betreedt dan is dat een risico voor iedereen. Trekken Amstaffs slecht volk aan? Ja soms wel, alhoewel verantwoordelijke fokkers goed selecteren op kopers. Maar er zijn ook veel goede mensen, met fantastische honden, die echter nooit het nieuws halen.
Tot slot is er de rol van de media. Ik roep wel eens gefrustreerd dat als een Pitbull in Zuid Patagonië gromt het op de voorpagina van de krant staat. Maar als een Labrador een kind in het gezicht verminkt dan haalt het de krant niet, of staat het op pagina 8, ergens klein onder de kop ‘hond’ bijt kind. Ze vertellen ook niet het hele verhaal, zoals over een incident in Engeland, waar men wegliet dat de eigenaar een drugsdealer was, die de hond bij zijn moeder had gelaten die twee flessen wijn ophad. Of een incident in Italië, waar men nooit heeft bericht dat uit onderzoek later bleek dat niet de aanwezige Amstaffs/Pitbulls de daders waren, maar honden van een ander ras. Ik zou de media graag uitnodigen echt kennis te komen maken met ons ras, bijvoorbeeld op een clubdag of show, maar dat is geen nieuws verkoopt.
Wat blijft er over van de mythe?
De meest gedecoreerde hond was een Pit Bull (Sgt. Stubby, 1e wereld oorlog). Amstaffs en Pit Bulls hebben een schitterende historie van positieve verhalen, zoals de hond die met haar lichaam een kind beschermde tegen het vuur, en daardoor zelf voor 40% verbrand was. Of de hond die ten tijde van overstromingen mensen naar veiligheid leidde en daarna wekenlang als enig in staat was om voer te brengen naar een groep door het water ingesloten paarden. Of wat te denken van de honden uit de hondengevecht operatie van NFL speler Michael Vick, waarvan er nu een aantal ingezet zijn als therapie honden, bijvoorbeeld in een voorlees programma voor kinderen. Amstaffs zijn onverzettelijk en hun eigenaren ook.
Het wordt tijd dat we het publiek kennis laten maken met de echte American Staffordshire Terriër.